Labrador Retriever

Labrador Retriever to bardzo popularna rasa psów, ceniona za swoją wszechstronność, inteligencję i naturalnie przyjacielski charakter. Są to duże psy o żółtej/wątrobianej(czekoladowej)/czarnej, gęstej krótkiej "wodoodpornej" sierści, która nie wymaga częstej pielęgnacji. Ich wyraz pyska jest przyjazny, a oczy wyglądają inteligentnie, a zarazem łagodnie.
Labrador Retrievery słyną z doskonałych umiejętności aportowania, co wynika z ich historycznego wykorzystywana przez rybaków do pracy na kutrach (psy te pomagały przy wyciąganiu sieci rybackich oraz aportowaniu przedmiotów, a czasami nawet ratowały osoby tonące).
Są bardzo inteligentne i łatwo się uczą, co czyni je świetnymi psami do różnych form szkolenia i pracy.
Są to psy niezwykle żywiołowe, przyjazne, łagodne i dość cierpliwe, co sprawia, że dość często uważane są za idealne psy rodzinne. Nie zmienia to faktu iż jest to rasa myśliwska i nadal wymagają dużo pracy co oznacza też, że nie można traktować ich jak "nianię" do dziecka. Uwielbiają towarzystwo ludzi i są znane ze swojej potrzeby bycia częścią rodziny.

Obecnie Labrador retrievery wykorzystywane są również jako psy pracujące
np. w służbach mundurowych, takich jak policja, straż graniczna, straż pożarna, gdzie są przydatne do:
• wykrywania narkotyków,
• materiałów wybuchowych,
• ludzi zaginionych np. w zgliszczach zawalonych budynków lub w zbiornikach wodnych,
• do identyfikacji śladów zapachowych ludzi.
Są również wykorzystywane do pracy z myśliwymi jako psy aportujące podczas polowań na ptactwo.

Labrador retriever zgodnie z jego pierwotnym przeznaczeniem powinien delikatnie chwytać zwierzynę, tak aby pozostała nie naruszona podczas aportowania. Wyżej wspomniana delikatność sprawia, że zaliczają się do psów, o których mówi się „miękkie w pysku”. Polowania odbywają się często w niesprzyjających warunkach terenowych jak i pogodowych, często też nad wodą i w wodzie, dlatego psy biorące udział w polowaniach muszą cechować się dużą wytrzymałością, odpornością i zamiłowaniem do pływania.
Niezbędny jest też gęsty, nieprzepuszczający wody podszerstek.
Labrador retriever to jedna z niewielu ras spełniająca wszystkie wyżej wspomniane wymagania. Dodatkowo podczas polowań Labrador retrievery muszą współpracować z innymi psami, dlatego bardzo ważne jest, aby były do nich przyjaźnie nastawione.
Podczas wyboru psa do przyszłej hodowli szczególnie zwraca się uwagę na unikanie bardzo niepożądanych cech takich jak:
• instynkt walki – objawiający się agresją w stosunku do innych zwierząt czy ludzi;
• lękliwość – często można ją zaobserwować np. podczas burzy - wywołana jest wtedy hasałem wynikającym z uderzenia pioruna;
• nieufność i nerwowość - podczas sytuacji nagłych, a zarazem stresujących, w których mogą brać udział zarówno zwierzęta dzikie, domowe oraz ludzie w tym małe dzieci. Poza pracą w służbach mundurowych dzięki ich doskonałemu węchowi i wrodzonej pasji do aportowania są cenione jako psy przewodnicy dla inwalidów oraz osób niewidomych. Z powodzeniem biorą udział w zawodach sportowych różnego typu, np. Agility, Obedience, frisbee, a dodatkowo dzięki ich chęci przypodobania się człowiekowi są też wykorzystywane w Dogoterapii jako psy asystujące w procesie leczenia i rekonwalescencji oraz czasami odwiedzają przedszkola i szkoły podstawowe w celach edukacyjnych, aby nauczyć dzieci prawidłowego obchodzenia się z psami.

Wzorzec rasy Labrador Retriever według FCI (Fédération Cynologique Internationale) obejmuje szczegółowy opis cech charakterystycznych dla tej rasy, w tym wyglądu, temperamentu i zachowania.
Oto podstawowe elementy tego wzorca:

1. Wygląd Ogólny: Labrador Retriever jest mocno zbudowanym, średniej wielkości psem, wykazującym duże zdolności do pracy, ze szczególnym naciskiem na jego zdolności jako psa aportującego w wodzie i na lądzie. Powinien być dobrze zrównoważony i wykazywać duży stopień inteligencji oraz dobre usposobienie.
2. Głowa: szeroka z wyraźnym stopem i noskiem. Kufa jest mocna, nie za długa i nie za krótka, z dobrze rozwiniętymi zębami i zgryzem nożycowym. Oczy są średniej wielkości, o wyrazie dobrym oraz inteligentnym, zazwyczaj ciemnobrązowe lub orzechowe. Uszy są niezbyt duże, noszone blisko głowy.

3. Ciało: Proporcjonalne, z mocnym krótkim grzbietem, zad ma skośnie opadający. Klatka piersiowa Labrador Retrievera jest dobrze rozwinięta, sięgająca łokcia, a jego żebra są dobrze wysklepione. Ogon jego jest charakterystyczny dla rasy tzw. "otter tail" (ogon wydry) co oznacza, że jest średniej długości, bez frędzli, gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, noszony radośnie, ale nigdy zakręcony nad poziom grzbietu.

Wysokość w kłębie: dla psów około 56-57 cm, dla suk około 54-56 cm.

4. Sierść: jest krótka, gęsta, a zarazem twarda, bez sfalowania, z wodoodpornym podszyciem. Stosunkowo dobrze odporna na warunki atmosferyczne.
Umaszczenia: jednolite czarne, czekoladowe lub biszkoptowe (piaskowe w odcieniach)

5. Kończyny: mocne, proste, o stosunkowo dobrym kątowaniu, ze zwartą "kocią" łapą.
6. Temperament: ma żywy, jego zachowanie zazwyczaj jest spokojne i opanowane, a zarazem pełne bystrości i czujności. Znany jest z przyjaznego usposobienia. Jest inteligentny, łatwy do szkolenia. Wykazuje dużą chęć do współpracy i jest uważany za psa doskonale sprawdzającego się jako pies rodzinny oraz towarzyszący.

Wzorzec FCI dla Labrador Retriever podkreśla znaczenie zdrowia, konstrukcji ciała oraz temperamentu, które są kluczowe dla utrzymania zdolności pracy i dobrego samopoczucia psów tej rasy. Labrador Retrievers są wszechstronnymi psami, zdolnymi do pracy w różnych dyscyplinach, w tym jako psy przewodniki, psy ratownicze, a także w konkurencjach sportowych takich jak obedience, agility, i tracking.

Labrador Retrievery, podobnie jak wiele innych ras psów, są narażone na pewne specyficzne dla rasy problemy zdrowotne.

1. Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych:
   Jest to choroba prowadząca do nieprawidłowego rozwoju stawów, co może powodować ból i problemy z chodzeniem. Regularne badania oraz utrzymywanie zdrowej wagi psa mogą pomóc w zapobieganiu lub łagodzeniu objawów.
2. Choroby serca: Labrador Retrievery mogą być podatne na różne schorzenia serca, w tym kardiomiopatię i zastawkowe choroby serca. Regularne kontrole weterynaryjne są ważne do wczesnego wykrywania problemów.
3. Problemy ze wzrokiem: Wśród typowych problemów można wymienić zaćmę, która może przyjść z wiekiem u każdego psa.
   Dodatkowo także postępowy zanik siatkówki, na który hodowcy powinni robić badania genetyczne swoim psom.
4. Zapaść Wysiłkowa: Rozpoznawana u psów przede wszystkim trenujących, średnio w wieku 12 miesięcy. Jest to wada autosomalna recesywna - powodująca osłabienie mięśni, zaburzenia koordynacji i zagrażające życiu epizody zapaści, którym towarzyszy hipertermia po ok. 5-15 min intensywnego wysiłku lub pobudzenia emocjonalnego. Większość psów borykających się z zapaścią wysiłkową powraca do normy po 10-30 min. odpoczynku.
5. Alergie i problemy skórne: Mogą cierpieć na alergie pokarmowe lub środowiskowe, które mogą prowadzić do problemów skórnych.
6. Epilepsja: Jest to zaburzenie neurologiczne, które może występować u niektórych Labrador Retrieverów, choć nie jest ono specyficzne tylko dla tej rasy.
7. Hipotyreoidyzm: Niedoczynność tarczycy może wystąpić i powodować takie objawy jak przyrost masy ciała, utrata sierści i zmniejszona aktywność.
8. Otyłość: Labrador Retrievery uwielbiają jeść i są skłonne do tycia, co może prowadzić do innych problemów zdrowotnych, takich jak choroby stawów.
9. Cukrzyca: W tym przypadku leczenie polega na robieniu zastrzyków z insuliny, a objawy pojawiają się najczęściej u zwierząt w wieku 5-12 lat.

Pamiętaj, że odpowiednia opieka, zrównoważona dieta, regularna aktywność fizyczna i częste wizyty u weterynarza są kluczowe, aby Twój Labrador Retriever był zdrowy i szczęśliwy. Każdy pies jest indywidualnością i może nie doświadczać żadnych z tych problemów zdrowotnych.

Warto też wspomnieć, że odpowiedzialna hodowla może znacznie zmniejszyć ryzyko wystąpienia wielu genetycznych schorzeń. Jednak należy pamiętać iż hodowca nie ma wpływu na to jaki organizm będzie miało dane szczenię od niego.

Pielęgnacja sierści:
Labrador retrievery posiadają krótką, gęstą, dwuwarstwową okrywę włosową, która wymaga częstego czesania, a zwłaszcza w okresie linienia. Powoduje to iż codziennie należy wyczesywać podszerstek, który zrzucany jest w naprawdę obfitych ilościach.

Do usuwania martwej sierści przyda się zgrzebło lub gęstsza szczotka.
Kurz, piach i inne drobne zanieczyszczenia można bez problemu usuwać z sierści za pomocą włosianej szczotki.
Labrador Retrievery mają zatem łatwą w pielęgnacji sierść i nie wymagają strzyżenia. Warto jednak pamiętać o regularnym szczotkowaniu aby pies zachował schludny wygląd.

Kąpiele:

Labrador retrievery nie wymagają częstych kąpieli.
Psa tej rasy należy myć wyłącznie wtedy, gdy poważnie się ubrudzi –
na przykład podczas kąpieli w błotnej kałuży - lub zaczyna nieprzyjemnie pachnieć. Warto też pamiętać, że po zamoczeniu się psa w wodzie stojącej sierść warto umyć w szamponie z chlorheksydyną, która zapobiegnie tworzeniu się hot-spotów i zakażeń bakteryjnych skóry typowych dla psów tej rasy.

Pielęgnacja uszu:
Uszy labradorów są podatne na infekcje, dlatego regularne sprawdzanie ich stanu jest bardzo ważne. Trzeba pamiętać, że z uszami nie trzeba nic robić o ile nic się z nimi złego nie dzieje, ponieważ najlepszą ochroną ucha jest naturalna oleista warstwa ochronna.
Uszy czyścimy tylko wtedy kiedy jest to potrzebne!
W kwestii czyszczenia należy to robić delikatnie, używając specjalnych preparatów do czyszczenia uszu psów - można je zakupić w sklepie zoologicznym lub przychodni weterynaryjnej (na początek warto jednak udać się do weterynarza aby mieć możliwość uzyskania dokładnych informacji na temat sposobu użytkowania).

Obcinanie pazurów:
Regularne przycinanie pazurów jest ważne, aby zapobiec problemom z chodzeniem i bólem. Jeśli słychać stukanie pazurów o podłogę, to znak, że czas je przyciąć.

Higiena jamy ustnej:
Regularne szczotkowanie zębów pomaga zapobiegać chorobom dziąseł i utrzymaniu zdrowia jamy ustnej. Zaleca się używanie pasty do zębów przeznaczonej dla psów.
Gdy pojawia się kamień nazębny (brązowy nalot) można zapisać psa do weterynarza na skaling - usuwanie kamienia nazębnego - przeprowadza się u psa w pełnej narkozie, za pomocą skalera ultradźwiękowego.

Dieta i ćwiczenia:
Zrównoważona dieta i regularne ćwiczenia są kluczowe dla utrzymania zdrowej wagi i ogólnego stanu zdrowia.
Labrador Retrievery mogą być skłonne do tycia, więc ważne jest monitorowanie ich spożycia kalorii i zapewnienie wystarczającej ilości aktywności fizycznej.

Wizyty u weterynarza:
Regularne kontrole zdrowotne u weterynarza są niezbędne do wczesnego wykrywania i leczenia wszelkich problemów zdrowotnych.

Ochrona przed pasożytami: Regularne stosowanie środków przeciwko pasożytom zewnętrznym (pchły, kleszcze, nużeniec, świerzb, komary, meszki) i pasożytom wewnętrznym (tasiemiec psi, glista psia, angiostrongyloza psów (nicień płucny), nicień z rodzaju Dirofilaria) jest ważne dla zdrowia Twojego psa.

Pamiętaj, że każdy pies jest inny, więc jego potrzeby pielęgnacyjne mogą się nieco różnić. Dobre zrozumienie potrzeb Twojego Labrador retrievera oraz regularna i staranna pielęgnacja zapewni mu zdrowie, szczęście i długie życie.

Labrador Retrievery są z natury inteligentne, chętne do nauki i uwielbiają zadowalać swoich właścicieli, co sprawia, że szkolenie ich jest zazwyczaj przyjemnością. Oto kilka kluczowych aspektów szkolenia i pracy z psami tej rasy:

1. Wczesne socjalizowanie:
   Jak najwcześniejsze zapoznawanie szczeniąt z różnymi ludźmi, zwierzętami i sytuacjami jest kluczowe. Pomaga to w rozwoju zrównoważonej i pewnej siebie osobowości psa.
   Okres początkowej socjalizacji – trwa od 19 doby do ok. 13 tygodnia życia.
2. Pozytywne wzmocnienie:
   Labrador Retrievery najlepiej reagują na trening oparty na pozytywnym wzmocnieniu. Nagrody, takie jak przysmaki, pochwały i zabawa, są skutecznym sposobem na zachęcanie do dobrego zachowania.
3. Konsekwencja:
   Konsekwencja w szkoleniu jest niezbędna. Zapewnia to, że pies rozumie, czego od niego oczekujesz. Niejasne lub sprzeczne komendy mogą powodować zamieszanie.
4. Ćwiczenia umysłowe:
   Oprócz ćwiczeń fizycznych, Labrador Retrievery potrzebują stymulacji umysłowej. Zabawy, takie jak ukrywanie przysmaków, trening zręcznościowy czy nauka nowych sztuczek, mogą zapewnić im wymaganą aktywność mentalną.
5. Trening posłuszeństwa:
   Podstawowe komendy, takie jak 'siad', 'waruj', 'przy mnie', są ważne dla bezpieczeństwa psa i powinny być nauczone od szczenięcia.
6. Cierpliwość:
   Każdy pies uczy się w swoim tempie. Ważne jest, aby być cierpliwym i konsekwentnym w treningu.
7. Społeczne umiejętności:
   Labrador Retrievery są z natury towarzyskie, więc regularne interakcje z innymi psami i ludźmi są ważne dla ich rozwoju społecznego.
   Warto jednak zawsze pamiętać iż nie każdy pies jest pozytywnie nastawiony do obcych zwierząt, dlatego ważne jest zachować ostrożność i mieć ograniczone zaufanie do obcych zwierząt i ludzi.
8. Praca terapeutyczna i usługowa:
   Ta rasa jest często wykorzystywana jako psy terapeutyczne lub usługowe ze względu na ich łagodną naturę i chęć do pracy. Szczególne szkolenie jest wymagane dla psów pracujących.
9. Zdrowy balans:
   Ważne jest, aby utrzymać zdrowy balans między treningiem, zabawą i odpoczynkiem, aby pies był szczęśliwy i zdrowy.
10. Wczesne rozpoczęcie szkolenia:
    Im wcześniej rozpoczniesz szkolenie, tym lepsze będą efekty. Szczenięta są bardziej podatne na naukę i łatwiej adaptują się do ustalonych reguł.
    Warto jednak pamiętać iż starszy wiek psa nie wyklucza go z rozpoczęcia szkolenia. Szkolenie nadal jest możliwe - może ono być jedynie troszkę bardziej wymagające konsekwencji i regularności.

Pamiętaj, że każdy Labrador Retriever może wymagać dostosowanego do siebie podejścia. Kluczem jest zrozumienie osobowości i potrzeb własnego psa oraz dostosowanie metod szkolenia, aby były dla niego najbardziej efektywne.

Przy wyborze odpowiedniej hodowli warto zwrócić uwagę na "Zing" czyli czy Hodowca i Ty macie wspólny język. Jest to bardzo ważne aby żadna ze stron nie czuła się skrępowana podczas rozmowy.

Kolejna kwestia to badania rodziców szczeniąt. Hodowca nie powinien mieć problemu z rozmową na temat badań swoich psów oraz powinien być skory do odpowiadania na wszelkie pytania do tyczące rasy.